Abraxas
Текст песни Anatema, Czyli Moje Obsesje

Na spieczonej ziemi, u podnoza gor
Swiete slowa budza strach
Filozofia milczy
Pytam siebie sam
Komu teraz bije dzwon?
Zapetlone ciala, anatema drwi
Obsesyjnie szukam drzwi
Zakurzone skrypty chaos zmienia w proch
A mnie znow okryla noc
Cos we mnie znow umiera, apotem rodzi sie
I karmie swoja dusze, a cialo wstydzi sie
Lecz czasem jeszcze gorzej, pamietam tylko strach
A tecza moich fobii, to nie ten slodki raj
Slysze smiech...
A moze ja to nie ten ja?
Zamykam oczy
Czyzby?
I widze labirynty, ktorych nie mozna przejsc
I widze obce twarze, w grymasie krzywia sie
I lepiej nie czuc nic. I lepiej ukryc bol
Do glebi mnie przenika porcelanowy lod.
I slysze glos...
A moze ja to nie ten ja?
Umieram znowu sam
A kazdy nastepny brzeg ma lodz zwodzi jak mgla
Blizej mnie, rzeki poranna ton, bym kiedys przezyl to znow
Jeszcze raz, jeszcze raz