Jan Eggum
Текст песни Underveis

I hjornet av kafeen kryper noen inn,
som tappert prover a bevare roen sin,
men en i andre hjornet har alt tatt kontakt.
Han e uforberedt og ikkje nok pa vakt.
Han tolker blikket som «amour>' med vin og peis.
For han betyr det bare at han e
underveis.

Han ville opp og ut, men hatet a bli fodt.
Han ville vokse, men ikkje bli stor for han var nodt.
Han likte kryssord, skatter, UFO, puslespill,
alt han ikkje skjonte, alt han ikkje helt fikk til.
I drommen var han romfarer «in auter space».
Han ville ikkje na frem, ville vere
underveis.

Sa han fikk ingen examen, han gikk ikkje til topps.
Han syntes alltid han tjente for lite!

Han tok hver ledig taxi. Han lengtet med hvert tog.
Han elsket alt han nesten kunne vite.
Han samlet alt som ikkje kunne bli komplett.
Han diskuterte helst der ingen kunne ha rett.
Han var i opposisjon uansett kem som var makt.
Han aksepterte aldri at siste ord var sagt.
Han ville hoyere. Hans liv var som en heis,
for han var bare lykkelig nar han var
underveis.
Sa han som no vil tro han e blitt malet hans
Skal lere han var bare ved til balet hans,
og for han har erobret han, vil han ga lei,
og for han skjonner noe, har han gatt sin vei.
Han planlegger i tankene en siste reis,
der rummelen for evig er a vere
underveis.